Exo 4 | PesOV | STEP | و موسیدر جوابگفت: «همانا مرا تصدیقنخواهند كرد، و سخنمرا نخواهند شنید، بلكهخواهند گفتیهوهبر تو ظاهر نشدهاست.»

Exodus 4

1 و موسیدر جوابگفت: «همانا مرا تصدیقنخواهند كرد، و سخنمرا نخواهند شنید، بلكهخواهند گفتیهوهبر تو ظاهر نشدهاست.»

2 پسخداوند بهویگفت: «آنچیستدر دستتو؟» گفت: «عصا.»

3 گفت: «آنرا بر زمینبینداز.» و چونآنرا بهزمینانداخت، ماریگردید و موسیاز نزدشگریخت. 4 پسخداوند بهموسیگفت: «دستخود را دراز كنو دُمشرا بگیر.» پسدستخود را دراز كرده، آنرا بگرفت، كهدر دستشعصا شد. 5 «تا آنكهباور كنند كهیهوهخدایپدرانایشان، خدایابراهیم، خدایاسحاق، و خداییعقوب، بهتو ظاهر شد.»

6 و خداوند دیگربارهویرا گفت: «دستخود را در گریبانخود بگذار.» چوندستبهگریبانخود برد، و آنرا بیرونآورد، اینكدستاو مثلبرفمبروصشد.

7 پسگفت: «دستخود را باز بهگریبانخود بگذار.» چوندستبهگریبانخود باز برد، و آنرا بیرونآورد، اینكمثلسایر بدنشباز آمدهبود.

8 «و واقعخواهد شد كهاگر تو را تصدیقنكنند، و آواز آیتنخستینرا نشنوند، همانا آواز آیتدومرا باور خواهند كرد. 9 و هر گاهایندو آیترا باور نكردند و سخنتو را نشنیدند، آنگاهاز آبنهر گرفته، بهخشكیبریز، و آبیكهاز نهر گرفتیبر رویخشكیبهخونمبدلخواهد شد.»

10 پسموسیبهخداوند گفت: «ایخداوند، منمردیفصیحنیستم، نهدر سابقو نهاز وقتیكهبهبندۀ خود سخنگفتی، بلكهبطیالكلامو كند زبان.»

11 خداوند گفت: «كیستكهزبانبهانسانداد، و گنگو كر و بینا و نابینا را كهآفرید؟ آیا نهمنكهیهوههستم؟ 12 پسالا’نبرو و منبا زبانتخواهمبود، و هر چهباید بگوییتو را خواهمآموخت.»

13 گفت: «استدعا دارمایخداوند كهبفرستیبهدستهر كهمیفرستی.»

14 آنگاهخشمخداوند بر موسیمشتعلشد و گفت: «آیا برادرت، هارونلاویرا نمیدانمكهاو فصیحالكلاماست؟ و اینكاو نیز بهاستقبالتو بیرونمیآید، و چونتو را بیند، در دلخود شاد خواهد گردید. 15 و بدو سخنخواهیگفتو كلامرا بهزبانویالقا خواهیكرد، و منبا زبانتو و با زباناو خواهمبود، و آنچهباید بكنید شما را خواهمآموخت. 16 و او برایتو بهقومسخنخواهد گفت، و او مر تو را بهجایزبانخواهد بود، و تو او را بهجایخدا خواهیبود. 17 و اینعصا را بهدستخود بگیر كهبهآنآیاترا ظاهر سازی.»

18 پسموسیروانهشده، نزد پدر زنخود، یترون، برگشتو بهویگفت: «برومو نزد برادرانخود كهدر مصرند برگردم، و ببینمكهتا كنونزندهاند.» یترونبهموسیگفت: «بهسلامتیبرو.»

19 و خداوند در مدیانبهموسیگفت: «روانهشدهبهمصر برگرد، زیرا آنانیكهدر قصد جانتو بودند، مردهاند.» 20 پسموسیزنخویشو پسرانخود را برداشته، ایشانرا بر الاغسوار كرده، بهزمینمصر مراجعتنمود، و موسیعصایخدا را بهدستخود گرفت.

21 و خداوند بهموسیگفت: «چونروانهشده، بهمصر مراجعتكردی، آگاهباشكههمۀ علاماتیرا كهبهدستتسپردهامبهحضور فرعونظاهر سازی، و مندلاو را سختخواهمساختتا قومرا رها نكند.

22 و بهفرعونبگو خداوند چنینمیگوید: اسرائیل، پسر منو نخستزادۀ مناست، 23 و بهتو میگویمپسرمرا رها كنتا مرا عبادتنماید، و اگر از رها كردنشاِبا نمایی، همانا پسر تو، یعنینخستزادۀ تو را میكشم.»

24 و واقعشد در بینراهكهخداوند در منزلبدو برخورده، قصد قتلوینمود. 25 آنگاهصِفورهسنگیتیز گرفته، غُلْفۀ پسر خود را ختنهكرد و نزد پایویانداخته، گفت: «تو مرا شوهر خونهستی.» 26 پساو ویرا رها كرد. آنگاه(صفوره) گفت: «شوهر خونهستی،» بهسببختنه.

27 و خداوند بههارونگفت: «بهسویصحرا بهاستقبالموسیبرو.» پسروانهشد و او را در جبلاللهملاقاتكرده، او را بوسید. 28 و موسیاز جمیعكلماتخداوند كهاو را فرستادهبود، و از همۀ آیاتیكهبهویامر فرمودهبود، هارونرا خبر داد.

29 پسموسیو هارونرفته، كلمشایخبنیاسرائیلرا جمعكردند. 30 و هارونهمۀ سخنانیرا كهخداوند بهموسیفرمودهبود، باز گفت، و آیاترا بهنظر قومظاهر ساخت. 31 و قومایمانآوردند. و چونشنیدند كهخداوند از بنیاسرائیلتفقد نموده، و بهمصیبتایشاننظر انداختهاست، بهرویدر افتاده، سجدهكردند.